In Hard//Hoofd krijgen schrijvers, denkers en kunstenaars de kans om nieuw werk te presenteren rondom een thema dat de redactie zorgvuldig kiest. Via een open oproep wordt een podium geboden aan opkomend talent, wat resulteert in een tijdschrift van 120 pagina’s vol scherpe essays, indringende verhalen en prikkelend beeldend werk. Meer dan 60 schrijvers en makers brengen hun visie tot leven, ondersteund door een toegewijd team van redacteuren achter de schermen.
De nieuwste editie duikt diep in de veelvormige wereld van stilte—niet als leegte, maar als geladen aanwezigheid. Stilte als kracht, als overlevingsstrategie, als bron van betekenis. Hoofdredacteur Jochum Veenstra opent met een confronterende vraag: Wanneer werd jou de stilte opgelegd? Hij verweeft persoonlijke herinneringen met bredere maatschappelijke kwesties en onderzoekt wie mag spreken en wie wordt gedwongen te zwijgen. Hij daagt de lezer uit: hoe beperkt onze ideologische bril het begrip van slachtofferschap? En hoe kunnen we ruimte scheppen voor een dialoog waarin meerdere stemmen gehoord worden?
Stilte sijpelt door in alle bijdragen. In haar verhaal laat Sophia Blyden zien hoe stilte zowel een last als een toevlucht kan zijn. De hoofdpersoon, die haar moeder verliest, ervaart hoe rouw omgeven wordt door verstikkend zwijgen. Later keert de stilte terug—opgelegd door discriminatie en de emotionele afstand van haar vader. Toch schuilt er begrip in het onuitgesprokene: in gedeelde blikken, in samen koken zonder woorden.
Aslıhan Öztürk werpt een scherpe blik op de structurele marginalisering van moslims in Nederland, aan de hand van de ervaring van Karima Rahmani—een vrouw met een niqaab, die in het publieke debat niet als individu wordt gezien, maar als symbool. Haar stem verdwijnt onder de projecties van anderen. Öztürk legt bloot hoe het integratiedebat moslims dwingt tot conformeren, terwijl hun eigen perspectieven nauwelijks gehoord worden.
Ook visueel en filosofisch wordt stilte onderzocht. Sjoukje Kamphorst buigt zich over de symboliek van stenen: zwijgzame metgezellen die herinnering en betekenis dragen. Haar essay koppelt deze verstilde objecten aan existentiële vragen over kunst en tijd. Anne van den Dool richt haar blik op de schilderkunst: waarom lijken vrouwelijke figuren vaak gevangen in hun verstilling, terwijl mannen vrijheid uitstralen? Een pijnlijk contrast dat historische ongelijkheid blootlegt en de kunst als spiegel van bredere structuren toont.
Mayke Calis weet in haar indringende verhaal de beklemming van onuitgesproken pijn vast te leggen. De stilte tussen Caro en haar broer Martin is zowel beloftevol als dreigend. Een moeder die conflicten wegwuift, een onderdrukte woede die in een donkere kamer hangt—Calis’ sobere stijl maakt voelbaar hoe stilte spanning opbouwt, in plaats van ruimte te scheppen.
Marthe van Bronkhorst reflecteert op palliatieve sedatie en de dunne grens tussen leven en dood. Haar column onderzoekt de morele en emotionele dimensies van afscheid, waarin stilte niet als afwezigheid, maar als een geladen moment van overgang wordt ervaren.
Elisa Ros Villarte’s verhaal laat zien hoe stilte zowel een wapen als een schuilplaats kan zijn. Haar verteller gebruikt stilte om zich af te sluiten van de chaos van de wereld—en vooral van haar moeder. Maar deze stilte is geen leegte; ze is gevuld met gemiste kansen en onverwerkte emoties.
Naast deze en vele andere literaire en essayistische bijdragen verrijken beeldende kunstenaars het thema visueel. Celestine Kronberger vangt grote thema’s in subtiele strips, terwijl Axel Van den Eynden en Amber Pieren elk een ander perspectief bieden: Van den Eynden observeert het alledaagse met een poëtische blik, terwijl Pieren een speelse knipoog naar popcultuur toevoegt. Bastiaan de Kramer neemt de lezer mee in een droomwereld waarin stilte een nieuwe dimensie krijgt.
Deze editie van Hard//Hoofd is een gelaagde, uitdagende verkenning van stilte. Het zet aan tot reflectie: wanneer is stilte een keuze, en wanneer een beperking? Wanneer biedt ze verdieping, en wanneer verstikt ze? Het blad laat een vraag in de lucht hangen—een vraag die nog lang nadreunt: Wat zegt de stilte ons eigenlijk?